Adam Juliusz Kłoczowski

Adam Juliusz Stefan Kłoczowski (ur. 12 kwietnia 1891 r. w Duczyminie, zm. 15 czerwca 1968 r. w Warszawie) - administrator dóbr ziemskich, rolnik, uczestnik wojny polsko-sowieckiej 1920 r.
Był synem Piotra Józefa Kłoczowskiego i Marii z Mierzejewskich, dzierżawców majątku Duczymin. Po śmierci matki (zm. w 1894 r.) ojciec poślubił Kazimierę Rykowską, właścicielkę majątku Bogdany. Tam wychowywał się młody Juliusz. Z drugiego małżeństwa ojca miał przyrodniego brata Eugeniusza (1897-1985). Ok. 1901 r. uczęszczał do szkoły E. Konopczyńskiego w Warszawie, studiował na Kursach Przemysłowo-Handlowych w Warszawie. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do wojska, uprzedzając przymusowe wcielenie. Ukończył szkołę lotniczą w Odessie, uzyskując dyplom pilota. W 1917 r. próbował przedostać się do oddziałów polskich Józefa Dowbora-Muśnickiego, ale trafił do niewoli niemieckiej. Latem 1918 r. powrócił do Bogdan. Jesienią tegoż roku osiadł w Zemborzycach pod Lublinem, a majątku należącym do jego wuja, Adama Mierzejewskiego. Latem 1920 r. uczestniczył w wojnie polsko-sowieckiej, służąc w randze podchorążego w 1. pułku szwoleżerów.
Od 1926 do 1937 r. dzierżawił majątek Sienkiewiczów Oblęgorek, doprowadzając go do kwitnącego stanu. W 1938 r. przejął w dzierżawę majątek Czarzaste w powiecie przasnyskim po śmierci jego właściciela, Stanisława Cichowskiego. Z tego majątku został usunięty przez Niemców późną zimą 1939-1940 r. Osiadł w Generalnej Guberni, zarządzał Miednikami koło Węgrowa. Po II wojnie światowej zajął się hodowlą koni, był m. in. dyrektorem Państwowego Stada Ogierów w Łącku koło Płocka oraz zastępcą dyrektora Państwowego Stada Ogierów w Drogomyślu. Zwolniony z pracy w 1954 r. z powodów politycznych, pracował m. in. w Państwowych Wydawnictwach Rolniczych i Leśnych. W 1959 r. przeszedł na emeryturę. Pisywał do "Przeglądu Hodowlanego", "Hodowcy Koni", "Konia Polskiego", napisał Przewodnik dla masztalerza (1951) oraz rozdział Chów koni w pracy zbiorowej Chów zwierząt (t. II, 1965). Pochowany został w Laskach pod Warszawą.
W 1925 r. ożenił się z Ewą Wójcicką, miał z nią cztery córki: Annę (z męża Szuster), Jadwigę (Kotlińską), Ewę (Wejcman) i Elżbietę (Uthe).

BIBLIOGRAFIA
1. Jerzy Kłoczowski, Wspomnienia mazowieckiego ziemianina z lat 1897-1951, Ciechanów 2006, s. 16.
2. Jerzy Kłoczowski, Kłoczowski Adam Juliusz, [w:] Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny, część 5, s. 59-61.